Sigraði Vesturgötuna í dag eftir harða baráttu við Hafsteinn Ægir Geirsson! Dagurinn byrjaði vel; logn, þurrt, hlýtt og lítil sól. 

Keppnin hófst rólega, en þegar fylgdarbíllinn kom sér burt kom ég mér fyrir fyrir aftan Haffa, á eftir okkur komu svo restin, en það leið ekki á löngu þar til við Haffi vorum orðnir einir með risastórt klifrið fyrir framan okkur. Haffi var ótrúlega sterkur í klifrinu, og ég sá mér ekki fært að gera árás þar, en lét mér nægja að rétt skjótast fram úr til að ná Fjallakonungs titlinum annað árið í röð. Bætingin upp brekkuna hljóðaði upp á tæpar 4 mínútur upp úr dalnum og upp á topp frá því í fyrra. Við skutumst svo saman niður hinum megin, og var ekkert hægt á, enda bættum við metið þar líka um ca 50 sek.

Við tók góð keyrsla, en ég fann að kvefið sem er búið að vera í mér síðan um helgina var ekkert að hjálpa til, þar að auki var Haffi gríðarlega öflugur og var alveg nóg að halda í við hann. Við skiptumst örlítið á að leiða, en svo kom að því að hann stoppaði, en þá hafði lekið úr afturdekkinu og lítið hægt að gera annað en að stoppa og henda smá lofti í.

Ég greip tækifærið og keyrði af stað, en þarna græddi ég einhvern tíma sem varð að endast í markið. Ég keyrði og keyrði alveg í botn en þó jafnt og þétt til að sprengja mig ekki. Þegar komið var á flata kaflann undir lok keppninnar, en hann er um 15km, sá ég í Haffa aftur, en þarna var ég ekki í mínum óskaaðstæðum, en Haffi er öflugur í tímaþrautum og var betur settur heldur en ég. Stefnan var bara tekin á að halda 34-35km meðalhraða og reyna að halda út restina af keppninni. Spennan var orðin ansi mikil þegar komið var inn í bæinn og ekki nema 50 metrar í kappann, en það dugði til að ná sigrinum með 10sek forskoti.

Klárlega ein harðasta keppni sumarsins, og gríðarlega skemmtileg. Ég þakka mótshöldurum fyrir frábært mótshald, styrktaraðilum mínum, Kríu, Hreysti og IronViking, og sérstaklega Haffa fyrir að gefast ekki upp! 

Comments

comments